Vrienden in het buitenland bezoeken met de Volkswagen California Beach
Met de camper naar Porto en terug
Op bezoek bij vrienden, en op zoek naar de perfecte golf
Caroline De Maeyer (38) woont in Vorst (Brussel) en is filmmaker, waarbij ze als regisseuse en script supervisor werkt op langspeelfilms, series en commercials. Haar grote passies zijn muziek (ze was zes jaar dj) en surfen.
Die laatste passie kan ze naar hartenlust uitleven tijdens haar roadtrip door Frankrijk, Spanje en Portugal. Ze bezoekt vrienden die ze door corona al lang niet meer gezien heeft en leert onderweg ook nieuwe mensen kennen.
Overzicht van de volledige trip in etappes:
Met haar California legde Caroline op 19 dagen liefst 4.651 kilometer af. Daarbij doorkruiste ze vier landen.
Dag 1: Brussel -> La Tranche-Sur-Mer (F)
Dag 2: La Tranche-Sur-Mer -> Hossegor (F)
Dag 3: Hossegor
Dag 4: Hossegor
Dag 5: Hossegor -> Ciudad Rodrigo (E)
Dag 6: Ciudad Rodrigo –> Estoril (P)
Dag 7: Estoril
Dag 8: Estoril
Dag 9: Estoril
Dag 10: Estoril -> Pedroso (P)
Dag 11: Pedroso
Dag 12: Pedroso -> Oleiros (E)
Dag 13: Oleiros -> Espasante (E)
Dag 14: Espasante -> Playa de Vega (E)
Dag 15: Playa de Vega -> San Vicente de la Barquera (E)
Dag 16: San Vicente de la Barquera -> Saint-Jean-de-Luz (F)
Dag 17: Saint-Jean-de-Luz
Dag 19: Parijs -> Brussel
Dag 1: Brussel –> La Tranche-Sur-Mer
Na lang voorbereiden is het zover. Ik ben best wel zenuwachtig omdat het allemaal nieuw is voor mij, maar nu de lockdownregels eindelijk versoepelen, kijk ik er echt naar uit om naar het zuiden te rijden, oude vrienden terug te zien, plekken te ontdekken en nieuwe mensen te leren kennen.
Onweerachtige start
Mijn eerste etappe kan al meteen tellen: liefst 784 kilometer, goed voor minstens 7u30 in de auto! Bovendien is er door het warme weer van de voorbije dagen op veel plaatsen onweer voorspeld. Maar de rit gaat supervlot. Ik voel me onmiddellijk thuis én veilig in mijn California Beach, ook tijdens de occasionele regenbui. M’n busje is direct m’n buddy geworden.
Niks vergeten ?
Ik heb me, vind ik zelf, echt wel goed voorbereid qua accessoires: online lijstjes opgezocht en rekening gehouden met de kleinste details, zoals een tapijt, een borsteltje, een pour over kampeerkoffieset, noem maar op. En die voorbereiding werpt al meteen zijn vruchten af: mijn plooifietsje blijkt superhandig als je ergens gestationeerd bent en de buurt wil verkennen.
Daar is de zee, én de zon!
De beloning is groot als ik na lang rijden aankom aan de Atlantische Oceaan. Ik heb een plekje gereserveerd op een kleine intieme camping, waar een al wat oudere Franse vrouw me hartelijk verwelkomt. Ik neem onmiddellijk m’n plooifietsje en rijd door een mooie woonwijk met Zuid-Franse zeevilla’s recht naar de zee om ze te begroeten. En kijk … ook het zonnetje komt dag zeggen!
Hongerige toerist
Ik vind een strandbar die op het punt staat om te sluiten (het is nog geen hoogseizoen). Maar de dames zijn zo lief om een hongerige toerist nog te bedienen met een glaasje witte wijn en een portie brood met rillettes de poisson. Ze laten op het strand een stoel voor mij staan en ik geniet met volle teugen van de oceaan en de ondergaande zon. Mijn avontuur is nu echt begonnen.‘s Avonds fiets ik nog even naar het dorpscentrum om de vibes op te snuiven en dan is het tijd om onder de wol te kruipen. Iets verderop is een feestje aan de gang, maar dankzij m’n oordopjes slaap ik als een roos op de bovenverdieping van mijn California.
Dag 2 – La Tranche-Sur-Mer -> Hossegor
Mijn tweede etappe brengt me van La Tranche-Sur-Mer naar Hossegor, waar ik een paar dagen op bezoek ga bij een goeie vriendin.
Eerst een koffie!
De eerste keer ontwaken in de van ... toch wel een speciaal gevoel. Het eerste wat ik doe, is mijn pour over koffieset uitproberen om wakker te worden. Goeie koffie is namelijk belangrijk voor mij.
Beginnersfout
Ik vertrek richting Hossegor. De auto geeft aan dat er getankt moet worden, maar ik wil de tank nog wat verder leegrijden. Ik had verwacht dat er om de 30 km wel een tankstation zou zijn, maar plots zie ik een bord met ‘volgende tankstation 58 km’. En ik heb nog maar voor zo’n 30 km diesel. Een lichte paniek overvalt me.
Ik besluit een parking op te rijden om te vragen of iemand een bidon bijheeft. Zonder succes. Volgens een local is er dichterbij nog een tankstation, maar ook om dat te bereiken heb ik volgens de boordcomputer 7 km te kort. Met een kloppend hart, en een teller die al een tijdje op ‘0 km’ staat, haal ik het uiteindelijk toch. Bij deze is dus bewezen dat er wat speling op zit. Hoeveel precies weet ik niet, gelukkig maar!
Onverwachte eerste surfsessie
Bij aankomst in Hossegor word ik met open armen ontvangen door m’n vriendin Sarah. Sarah woont hier al 12 jaar. Ze is surfster, masseuse en verhuurt kamers in het huis dat ze hier kocht. Ik ben dan ook welkom om met mijn busje op haar terrein te logeren.
Ik voel me plots best wel moe na al het rijden als ze zegt ‘Kom we gaan zwemmen, je moet de zee toch al eens gevoeld hebben’. Onderweg begint het te gieten en ik heb er eigenlijk niet zoveel zin in. We kleden ons om achterin de van en als we onze bikini’s aan hebben, gebeurt er een wonder. De zon breekt door de wolken en de golven zijn mooi en clean. We komen twee vrienden van haar tegen, David en Som, die surfboards bij hebben, en voor ik het weet ben ik aan het surfen. Het doet ongelooflijk veel deugd en ik beloof Sarah dat ik vanaf nu altijd naar haar voorstellen zal luisteren.
Surfen in de seventies
Na onze eerste watersessie zijn we uitgenodigd bij een bevriend koppel voor een aperitief. George en Isabelle, allebei vijftigers, blijken heel warme mensen te zijn met een prachtig huis in hout dat ze nog deels aan het verbouwen zijn.
Isabelle gaat een film maken, en met Georges babbel ik vol nieuwsgierigheid over zijn tijd als surfer in de jaren 70. Hij reisde de wereld rond in een periode waarin nog weinig mensen surften en de beleving heel anders geweest moet zijn. The journey, het zoeken naar goeie golven, was een wezenlijk onderdeel van het surfersbestaan. Dat is nu natuurlijk anders, met behulp van gps, apps, websites en gidsen. Veel handiger natuurlijk, maar minder romantisch.
Als ik terug bij mijn busje kom, ben ik serieus moe en ik besluit de benedenverdieping uit te testen. Ik slaap als een roos.
Van een leien dakje
Ik ben wat ongerust of ik het dak wel vlot dicht ga krijgen op m’n eentje, want in de Beach gaat dat niet elektrisch. Tijdens de uitleg bij Volkswagen een dag voor mijn vertrek hebben we dit met z’n tweeën gedaan, dus ik heb me al ingesteld op de mogelijkheid dat ik hulp zal moeten inroepen. Maar tot mijn verbazing gaat het supervlot.
Kleedcabine op wielen
Het voordeel van de van komt vandaag tot uiting als we redelijk onvoorbereid naar de zee rijden, waar we ons ter plekke kunnen omkleden. Aangezien je toch alles bij hebt, zijn zo’n dingen geen probleem.
Dag 3 - Hossegor
Het geluid van golven en muziek
Een dag Hossegor ontdekken
Ik blijf een paar dagen bij m’n vriendin in Hossegor. Het is regenachtig en er zijn geen goeie golven om te surfen, maar dat kan de pret niet drukken.
Longboarden naar het water
Tussen de opklaringen door maak ik een ritje naar een strand (Plage des Casernes). Wanneer ik daar aankom, zie ik een prachtig baantje richting de zee, perfect om te longboarden. Ik loop terug naar de California en neem m’n longboard. Opnieuw merk ik het gemak en het voordeel van een van waar al je materiaal in zit. Op het strand vind ik een cabane (L’Autre Endroit) waar ik me laat hypnotiseren door de golven.
Natuurlijke habitat
Terug thuis bij Sarah ontmoet ik een Belgische kennis die hier ook in de streek verblijft. Twee jaar geleden zagen we elkaar hier ook, en tussendoor geen enkele keer. Over toeval gesproken!
Het is Fête de la musique en we pikken in een cabane (Soweto) aan zee een concertje mee van twee muzikanten. Amerikaanse vibes met slide gitaar, met op de achtergrond de wilde onsurfbare golven. Ik stuur een filmpje naar vrienden en ze antwoorden dat ‘Caro in haar natuurlijke habitat zit’.
Dag 4 - Hossegor
Shopping time
Opnieuw een regenachtige dag. Het ideale moment om wat te shoppen, foto’s te nemen en eens lekker te gaan eten.
Charmant eethuisje
Ik ben niet de enige die besluit om te gaan shoppen op deze regenachtige dag. De buurt loopt vol surfers en skaters. Ik lunch in een aangename plek (zie foto), en daarna kuier ik door het centrum van Hossegor waar je tal van charmante winkeltjes vindt. Samen met een van m’n nieuwe lokale vrienden rust ik uit in Café Paris, nippend van een Baskische cider.Voor m’n laatste avond in Hossegor wil ik Sarah bedanken voor haar gastvrijheid. Dus ik trakteer haar op moules frites bij Chez Minus, bekend voor fruits de mer en vis.
Surf & Skate
Ik heb een afspraak met Sly, de verdeler van het merk van mijn surfboard, Catch Surf. Ik wil eens een kijkje gaan nemen in zijn shop, Sector 9, en een paar foto’s nemen. Sly vertelt mij over zijn jaren in de surf- en skatewereld en hoe de dingen wel of niet veranderd zijn.De winkel ligt midden in een bekende wijk van Hossegor, met tientallen outlets vol wetsuits en boards. Ik schaf mezelf een nieuw wetsuit aan, geschikt voor warmere temperaturen. Want de twee wetsuits die ik heb dienen voor Belgische winters en lentes.
Winkelen in Hossegor
Het centrum van Hossegor wemelt van de charmante plekjes.
Dag 5 : Hossegor -> Ciudad Rodrigo (E)
Op naar de zon. In de gietende regen vertrek ik uit Hossegor. Leuk is anders, maar aangezien het de hele dag zo gaat blijven vind ik het niet erg om naar zonnigere oorden te reizen. Ik ben op weg naar m’n vriendin Annelies, die in Cascais, Portugal woont. Maar omdat ik 10 uur rijden veel te lang vind, kies ik een stopplek iets voorbij Salamanca. In Ciudad Rodrigo, een klein schattig stadje, vind ik camping La Pesquera.
Veel uren na elkaar rijden gaat eigenlijk verrassend goed. De California beweert soms ‘vermoeidheid te herkennen’. Mijn eigen Volkswagen Golf zegt dat ook. Ik vraag me af waarop dit gebaseerd is.
Plaza Mayor
Bij aankomst neem ik opnieuw m’n plooifiets en amper 8 minuten later sta ik al op de Plaza Mayor, waar ik plaatsneem op een van de terrasjes. Ik heb honger en wil graag wat te eten bestellen, maar word er vriendelijk aan herinnerd dat de keuken pas open gaat om 20u30. Ok, het is duidelijk, ik ben in Spanje.
Golden hour
Het charmante Ciudad Rodrigo heeft heel wat historische gebouwen die ik kan aanschouwen in de avondzon, vergezeld door een hoop actieve zwaluwen. Ik pik nog een stukje van de wedstrijd Portugal-Frankrijk mee en rijd dan terug richting mijn van voor een verdiende nachtrust.
Dag 6 : Ciudad Rodrigo –> Estoril (P)
Een zalige, vlotte rit door het glooiende Portugese landschap brengt me naar Estoril, waar ik mag logeren bij m’n goeie vriendin Annelies die vlak voor de allereerste lockdown naar hier verhuisde.
Strandwandeling
Annelies werkt vanop afstand voor een bedrijf in Chicago. Wanneer ik aankom, zit ze midden in een zoom-meeting. Maar da’s niet erg, want zo heb ik tijd voor een wandeling op het strand, met de voetjes in de zee. Even later vervoegen Annelies en haar vriend mij voor een gezellig diner aan de waterkant bij ‘Emma’.
Dag 7, 8 & 9 : Estoril
Ik blijf hier een paar dagen bij Annelies, en dus profiteer ik ervan om even uit te rusten.
Dag 7
Online radio
Nu het eindelijk mooi en zonnig weer is, heb ik goed kunnen uitslapen en werd ik vannacht niet wakker van de regen. Ik fiets naar een plek waar ze online radio maken, Lusophonica (Instagram: @lusophonica). Iedere dag zijn er dj’s aan het draaien terwijl ze live uitgezonden worden. Je kan er ook iets eten en drinken.
Frisse duik
Het is vandaag 29 graden, onder een staalblauwe hemel. Op m’n fietstochtje terug heb ik het zelfs wat lastig in de felle zon. Na een korte siësta neem ik een frisse duik in de zee. Door de ligging is het water hier een pak kouder dan aan de kust van Frankrijk waar ik vandaan kom. Helaas zijn er nog altijd geen goeie golven, dus geen surf vandaag.
Barbecue time
’s Avonds komen we met een aantal vrienden samen voor een gezellige barbecue. Op het menu: zeebaars, courgettes, halloumi en steak. Om duimen en vingers af te likken!
Dag 8
Zalig nietsdoen
Zondag is echt een luie dag. Na de lunch gaan we naar het strand met vrienden van Annelies die ze leerde kennen toen ze in New York woonde. Om de dag in schoonheid af te sluiten, wandel ik nog even alleen langs de kust, genietend van een prachtige zonsondergang.
Dag 9
Eindelijk surf !
Samen met Annelies ga ik in Guincho surfen met de voormalige surfkampioen van Brazilië als leraar. Pedro is een fantastische, rustige al wat oudere surfer die ons motiveert zoals het hoort. Na de surf lunchen we, met zicht op zee, in Casa da Guia (Instagram: @casadaguiacascais).
Belgïe - Portugal
‘s Avonds kijken we tussen de Portugezen live naar de match België-Portugal. Na een tijdje durven we niet al te enthousiast meer roepen en applaudisseren, omdat we hier echt wel de enige Belgen zijn.
