Dag 10 : Estoril -> Pedroso (P)

Mijn tijd in Estoril zit er helaas op. Na een laatste zalige surfsessie zet ik koers naar het noorden, richting Porto. ‘s Morgens ga ik opnieuw surfen met Pedro. Deze keer in betere omstandigheden. Hij begeleidt me tot achter de branding. Eens ik daar ben, weet ik dat ik geen schrik heb om een grote golf te nemen, maar door de branding gaan blijft een struggle. Ik neem al m’n golven en kom verschrikkelijk tevreden uit het water. Na een surfsessie voel ik me altijd fantastisch, wakker en ontspannen. Maar deze deed extra deugd, dankzij de grote golven. Dat was een tijdje geleden!

Met open armen ontvangen

Tijd om naar mijn nieuwe locatie te vertrekken: Mar Dentro, the Surf Farm. Ik leerde het koppel Joana en Jose virtueel kennen toen ik een board bag van hen kocht. Ze maken board bags uit traditionele Portugese stoffen. Verder verhuren ze kamers op hun supergezellige boerderij, waar twee schattige honden je vergezellen. ‘We work in an old farmhouse and we have a particular vision of surfing as a family and as a sustaining support network.’ Ik word er met open armen ontvangen en vergast op een diner met een lekker rood wijntje. We praten over surfen, goeie spots, het leven, tips voor de rest van m’n reis, en tips van de streek.

Dag 11 : Pedroso, Porto

Aan de hand van enkele handige tips van Joana en Jose breng ik vandaag een bezoek aan een paar architecturale pareltjes.

Compleet underdressed

Na een wandeling door een vissersbuurt in Espinho, Bairro Piscatorio, waar ik de traditionele bootjes bewonder, rij ik een stuk naar het noorden, naar Casa de Cha da Boa Nova van architect Alvaro Siza Vieira.Joana vertelde me dat dit een theehuis is waar je ook iets kan eten. Dus wanneer de deur voor me opengedaan wordt, vraag ik of ik hier kan lunchen. Ik word naar binnen geleid en merk dan pas dat ik in een sterrenrestaurant beland ben. Ik voel me compleet underdressed in mijn short en ‘marcelleke’, maar het personeel laat alvast niet merken dat ik hier niet op m’n plaats ben, integendeel. Chef Rui Paula passeert even aan de tafel voor een kleine babbel en ik besluit me over te geven aan de ‘experience’. Met een fantastisch uitzicht laat ik me verwennen met 6 gangen en enkele heerlijke wijntjes.

Casa Serralves

In de namiddag rij ik langs Piscina das Marés, een indrukwekkend getijdenzwembad aan de zee, eveneens ontworpen door Alvaro Siza Vieira. No words needed. En dan op naar het volgende hoogtepunt: Casa Serralves, een roze art deco parel. Helaas is het door renovatiewerken niet mogelijk om de binnenkant te zien, maar een wandelingetje maken in de mooie tuinen en het Museum of Contemporary Art bezoeken is ook zeer de moeite.De dag afsluiten doe ik met een picknick op het strand, Praia da Luz, waar ik bekijk waar ik morgen naartoe ga. Want ik trek naar het Spaanse Galicië, en dat is compleet nieuw terrein voor mij.

Dag 12 : Pedroso -> Oleiros (E)

De komende etappes zijn een groot vraagteken voor me. Ik weet alleen dat ik wil stoppen in Galicië, Asturië en Cantabrië. Ook hier laat ik me leiden door een aantal surfgidsen. Helaas zijn de golven nog altijd te klein.

Big wave surfer

Via mijn surfleraar in Portugal krijg ik de naam van een surfleraar in Galicië: Eric Rebiere. Bij aankomst bezoek ik zijn surfschool After Surf, een zeer moderne infrastructuur met surfschool, skate ramp, restaurant, bar en kamers.
Ik kom te weten dat Eric Rebiere een bekende big wave surfer is die ik aan het werk zag op the World Surf League in Nazaré in februari 2020 waar surfers golven van 26 meter – jawel, je leest het goed – proberen te bedwingen.

Aperitieven met zicht op de baai

Er zijn opnieuw geen goede surfcondities, dus ik stationeer de California op een camping met zicht op de baai en het strand. Het doet deugd om gewoon een paar uur naast de van te zitten, met mijn tafeltje, mijn stoelen en een aperitiefje. ’s Avonds ben ik uitgenodigd om mee te dineren met een aantal pro surfers die hier zijn voor een competitie.

Dag 13 : Oleiros -> Espasante (E)

Het landschap wordt zoals ik gelezen had inderdaad alsmaar wilder en woeliger. Galicië is prachtig.

Apero time

Ik stop in Espasante, waar zich een surfschool bevindt waar ik morgen wil gaan surfen. Voor het eerst ben ik in een piepklein dorpje waar je een speld kan horen vallen. Er zijn twee prachtige stranden en ik voel me uitermate ontspannen. Ik geniet van de prachtige views die ik te zien krijg na een korte wandeling. Ik aperitief op het strand en daarna rijd ik naar een plek die ik vond via de app Park4night.

Slapen op een parking
Het is voor het eerst dat ik ga overnachten op een soort parking, en niet op een camping. Dit is the real van life. Ik sta recht voor de zee, wat een zicht! Het is een beetje winderig, dus ik twijfel of ik vannacht boven of beneden ga slapen.Naast de parking is een charmant klein terrasje waar je een tortilla of boterham kan eten: Chriringuito Gastro Bar Entre Cabos. Spanjaarden lopen op de wandelroute af en aan, maar ik vermoed dat het hier tegen de late avond helemaal stil zal zijn.

Dag 14 : Espasante -> Playa de Vega (E)

Ik word wakker op de nog altijd fantastische plek met een adembenemend zicht op de kliffen van Loiba.

Omgeven door groen
Er was vannacht niet te veel wind op de bovenste verdieping, dus ik heb goed geslapen. Gisteravond kreeg ik trouwens nog het gezelschap van een gelijkaardige van en een mobilhome. Best aangenaam om eens niet volledig alleen te zijn.Na een rustig ontbijt rijd ik naar Esteiro beach, waar ik een afspraak heb voor een surfles. De golven zijn klein maar leren me veel. Zeer tevreden van de leraar van surfschool Ortegal.In de baai is niemand anders en we zijn omgeven door groen. Galicië is zeer groen en ook best regenachtig. Tijdens onze surfsessie begint het te druppelen, maar gelukkig klaart het nadien terug op.

Oscar Niemeyer

Op weg naar Playa de Vega in Asturië stop ik even in Avilés om het cultureel centrum te bewonderen, ontworpen door de beroemde Braziliaanse architect Oscar Niemeyer.Ik kom aan op een aangename camping: Camping de Vega. ’s Avonds kijk ik er naar de match België-Italië, waarvan de uitslag jullie welbekend is.

Dag 15 : Playa de Vega -> San Vicente de la Barquera (E)

De volgende etappe van mijn roadtrip voert me langs de noordkust van Spanje, van Asturië naar Cantabrië.

Pittig lokaal kaasje
Ik drink een koffie op Playa de Vega en vertrek dan naar een strand iets verderop. Playa de Santa Marina in Ribadesella heeft zowaar een dijk met een terrasje. Kortom, de ideale plek voor een lichte lunch. De keuken kiest iets voor mij: een broodje met een blauwe kaas uit de streek. Het smaakt, lekker pittig.

Surfscholen bij de vleet

Na de middag rij ik verder naar San Vicente de la Barquera, in Cantabrië, waar ik een goeie camping vind vlak bij de zee. Ik wandel wat rond en merk dat dit een populaire spot, is met veel surfscholen. In het dorpje zelf hangt een authentieke Spaanse sfeer en er zijn veel seafood restaurants.Als ik onder de wol kruip, verheug ik me al op mij longboard ‘theorieles’ de volgende dag...

Bewonderende blikken
Het is opvallend hoeveel reacties je krijgt als je met de California onderweg bent. Andere VW-eigenaars zwaaien als ze je passeren, op de camping komen mensen regelmatig vragen of ze eens een kijkje mogen nemen en surfers die zelf hun busje verbouwd hebben staan versteld van de luxe aan boord.

Dag 16 : San Vicente de la Barquera -> Saint-Jean-de-Luz (F)

Mijn algemene gevoel over Noord-Spanje? Had ik hier maar wat meer tijd gehad.

Longboardles

Ik begin de dag met een longboardles bij de befaamde Ruben Fuente (Instagram: @ruben_fuente). We beginnen met theorie, omdat dit een belangrijk onderdeel is en omdat het in de weekends toch te druk is in het water. Longboarden is een totaal andere techniek dan shortboarden. En de meeste surfscholen leren je automatisch shortboard-technieken aan.

San Sebastian

Met m’n hoofd vol nieuwe informatie vertrek ik naar San Sebastian. Ik had hier graag wat langer gebleven, maar de eindmeet nadert en ik moet voortmaken.Een aangename sensatie overvalt me als ik aankom in San Sebastian. Het is wellicht de eerste keer tijdens deze trip dat ik een stad van deze omvang bezoek. Ik absorbeer de drukte en de prachtige stijl met volle teugen. Maar tegelijkertijd mis ik al meteen de rust van de voorbije week. Ik zoek het strand op dat op wandelafstand van het oude centrum ligt. En dan bedoel ik echt wandelafstand: 5 minuten is best wel uniek!

Slapen met zicht op zee

Na wat chillen op het strand en een paar lekker Pintxos (de lokale tapas) merk ik op de Park4night app dat er weinig campings rond San Sebastian liggen. En de meeste hebben dan ook nog eens een slechte review. Even overweeg ik om een kamer te nemen, maar ik mis de van al. Ik besluit dan ook vrij laat om door te rijden naar Guéthary. Daar zijn wel gezellige campings.
Ik kom aan in Camping Soubelet, een kleine mooie camping met zicht op zee. Er is niet te veel volk en je kan zelf je plekje kiezen, op een van de verschillende niveaus. Ik heb al een surfles voor de volgende dag geregeld. Iedere surfleraar verwijst me door naar een andere, handig! De golven zijn terug wat groter, dus ik ben benieuwd. Het toeval wil dat een kennis van mij hier op vakantie is met haar man en hun baby. Ze gaat meesurfen.

Dag 17 : Ontspannen dagje in Saint-Jean-de-Luz

Ik word wakker met zicht op zee en de zon die binnenschijnt in de daktent. De dag begint goed, en het belooft nog beter te worden...

In de voormiddag ga ik surfen met mijn vriendin die in Saint-Jean-de-Luz op vakantie is. We rijden wat verder, naar Bidart plage. We vinden een parking, maar die blijkt nog 8 minuten van het strand te liggen. En dus wandelen we gezwind in wetsuit en met onze plank onder de arm tussen de huisjes van Bidart. Eindelijk zijn de golven groot. Het is intens, maar het surfen voelt heerlijk.

Sightseeing in de buurt
Daarna videocall ik m’n jarige zus die zelf ook een fervent surfer is en maak haar jaloers met mijn zicht op zee. Na een lunch en een korte siësta bezoek ik de dorpjes die hier allemaal dicht bij elkaar liggen.
· Guéthary is een klein, prachtig Baskisch dorpje met schattige huisjes. Veel mooier wordt het niet.
· Saint-Jean-de-Luz is groter en bruist met zijn vele winkelstraatjes van het leven. Ik koop macarons bij Maison Adam en eet een ijsje van Paries.
· Ik sluit af in Erromardie met een laatste duik in de oceaan. Veel warmer dan in Portugal trouwens. En met tapas in Guingette Erromardie, een bar vlak aan zee die me aangeraden werd door een actrice die hier opgroeide.

Dag 18-19 : Saint-Jean-de-Luz -> Parijs -> Brussel

Aan alle mooie liedjes komt een eind. Mijn roadtrip zit er bijna op. Twee drive days om af te sluiten, met een tussenstop in Parijs.

Tweelingbroer

1.100 kilometer is een beetje te veel van het goede, zelfs met zo’n comfortabel busje als de California Beach, en daarom voorzie ik een tussenstop in Parijs. Tot mijn verbazing vind ik een camping aan de Seine, midden in de stad! Op het eerste gezicht best charmant, maar door het lawaai van de auto’s slaap ik niet zo goed.Naast mij op de camping staat een jong Duits koppel met identiek dezelfde California als die van mij. Samen met hun baby zijn ze een maand op roadtrip … En zelfs zij hadden surfplanken bij, samen met de buggy en de luiers.

The end !
Back home! Met spijt in het hart geef ik de California af bij Volkswagen. Ik zou hem graag houden … it stole my heart 😉.